De zelfstandig werkende broeikas van Arthur Clarke staat op Antarctica en produceert zijn eigen elektriciteit en heeft zijn eigen communicatie systeem om commando's op afstand te geven en een uitgebreid systeem om metingen en controle hebben over de status van de broeikas. Dit project begon in 2002 en is elk jaar verbeterd en betrouwbaarder geworden. Afgelopen winter was de eerste keer dat het systeem geheel zelfstandig heeft gefunctioneerd en nog steeds functioneerde toen het team in juli bij de broeikas aankwam. Zoals gewoonlijk hebben we veel geleerd in de afgelopen jaren en kunnen we deze gegevens weer voor de toekomst gebruiken om het systeem nog betrouwbaarder te maken.

Dit jaar zal er vooral aandacht besteedt worden aan de robuustheid van het systeem en om meer gegevens te kunnen krijgen. We boeken vooruitgang in de betrouwbaarheid van de energievoorziening door de last over de verschillende energie systemen te verdelen, aldus Clarke. De grootste klus zal het vervangen van het systeem die de gegevens verzameld zijn. Dit nieuwe systeem blijft ook bij nog lagere temperaturen functioneren. We maken gelijk van de gelegenheid gebruik om ook de bedrading te vervangen en weg te werken. Er zijn heel veel sensoren in de broeikas en dat betekend ook veel draden. We zullen de betrouwbaarheid ook verhogen door een tweede MSAT grondstation toe te voegen.We hebben het systeem opnieuw bekeken en een nieuw ontwerp gemaakt wat ons de mogelijkheid geeft om ook bij de koudste en donkerste periode in de winter het systeem draaiende te houden. Tijdens deze periode zullen we alleen stroom via de windturbines krijgen omdat zonnepanelen de winter periode van drie maanden geen zonlicht krijgen.

Een andere aanpassing dit jaar zal het uitbreiden van het aantal camera's zijn. Vorig jaar zijn er drie camera's geplaatst (1 intern en 2 extern). Dit jaar zal dit aantal verhoogt worden naar zeven camera's waarvan er 6 intern en 1 extern wordt geplaatst. Één interne camera staat op een draaiplateau en maakt het mogelijk de camera elke gewenste kant op te draaien. We hebben ervaren dat we meer moeten kunnen inzoomen op de planten in plaats van een breed overzicht van de ruimte te krijgen. De nieuwe camera's hebben een kleiner blikveld, behalve de draaibare en externe camera.

Sinds 2002 zijn we voornamelijk bezig met het ontwerpen en bouwen van de broeikas en het betrouwbaar maken van de systemen om een stabiele omgeven voor de groei van de planten. Het systeem bootst de situatie na zoals we die op de maan of Mars zouden kunnen verwachten. We hebben wat meer vertrouwen in het systeem gekregen en kunnen we ons nu meer concentreren op de wetenschappelijke kant van het project. Aan het eind van dit jaar zullen we een nieuw systeem hebben die de voeding en de Ph waarde voor de planten reguleert.

Verder werken we samen met de Universiteit van Florida die de kas gebruiken voor het kweken van de Arabidopsis plant, deze plantengroep bevat o.a. Zandraket (Arabidopsis thaliana) die gebruikt wordt als modelorganismen voor de genetica en moleculaire biologie van planten. We zullen ook wat testplanten laten groeien met een stof die het mogelijk maakt om de fluoresceïne (een groenachtige gloed) te fotograferen en dit ook te doen in ons eigen laboratorium als we het station in Devon Island verlaten hebben.

Halverwege onze tweeweken durend verblijf zijn we al aardig opgeschoten met ons werk, mede dankzij de goede planning van de studenten en postdoctorale die betrokken zijn in dit project. Het plan is ambitieus maar alle apparatuur is al getest in ons proef broeikas in CSA in Montreal (we noemen deze kas "the analogue for the analogue"). We zullen spoedig beginnen met de oprationele tests en de eventuele fouten herstellen.

Een ambitieus plan, een robuust systeem, de motivatie van het professionele team en een succesvol seizoen tot nu toe. Ons wetenschappelijk project gaat goed vooruit en leren er heel veel van ter voorbereiding van het verkennen van de maan en Mars door mensen. Een mooie bijkomstigheid is dat deze technologie en de manier waarop wij werken ook bruikbaar is voor de kassenbouw hier op aarde.
[Bron: marsonearth.org]

Over Arthur C. Clarke

Arthur Charles Clarke (16 december 1917) is een invloedrijk Brits sciencefictionschrijver. Hij behoorde tot de Grote Drie van de SF in de vorige eeuw. De andere twee, Robert Heinlein en Isaac Asimov, zijn inmiddels overleden.

Clarke is afgestudeerd in elementaire en toegepaste wiskunde en in natuurkunde. Verder is hij lid van de Royal Astronomical Society, oud-voorzitter van de British Interplanetary Society en lid van de Academy Of Astronautics.

In 1945 vond Clarke de communicatiesatelliet uit. Hij ontving hiervoor verschillende eerbewijzen, waaronder de Marconi International Fellowship. Hij woont sinds 1956 in Sri Lanka.

Arthur C. Clarkes bekendste boek is waarschijnlijk 2001: A Space Odyssey, gebaseerd op het filmscenario dat hij samen met Stanley Kubrick schreef voor diens gelijknamige film, dat op zijn beurt weer was gebaseerd op Clarkes korte verhaal The Sentinel. De film uit 1968 was baanbrekend en wordt beschouwd als een mijlpaal in de filmgeschiedenis. Clarke werd, samen met Kubrick, zelfs genomineerd voor een Oscar. Clarke schreef nog een aantal vervolgen op 2001, waarvan de eerste eveneens verfilmd is. Clarke deed samen met Walter Cronkite verslag van de Apollo-maanexpedities.
[Bron: wikipedia.nl]