Alle donaties zullen worden gebruikt voor deze website. |
|
U kunt ook via de bank een donatie doen op reknr: P7301796 tnv ONTWIKKEL.COM te MAARSSEN |
|
|
Uit het dagboek van Sandra Magnus. |

Foto: Sandra Magnus boordwerktuigkundige van ISS Expeditie 18 team. (Photo Credits: NASA)
|
( Maarssen, 20 Dec 2008 )
[ ruimtestation ]
- Laatste update: 20 Dec 2008 16:04 - 70240 maal gelezen.
|
|
Ik ben weer terug in de ruimte. Voor de lancering dacht ik aan hoe het zou voelen om opnieuw in de ruimte te zijn. Zal mijn lichaam zich herinneren hoe ik mij moet bewegen daar? Hoe lang zou het duren voordat ik weer gewend ben? Het ziet er naar uit dat mijn lichaam zich nog tamelijk veel herinnert, toch zijn er dingen waaraan ik nog steeds moet wennen. Laat ik eerst de lancering beschrijven.
|
Dimaal zat ik op het middendek van de spaceshuttle en kon niet uit het raam kijken. De enige manier om te weten te komen wat er gebeurde was het luisteren naar de commando's die gegeven werden. Toen we de shuttle binnengingen was ik de eerste die op het middendek plaatsnam, het was nog licht buiten en de zon scheen.
Toen we iedereen bezig was aanboord de spaceshuttle te gaan begon het al donker te worden. Eric beschreef wat hij zag toen hij uit het raam van de vlieger keek met de maan en de verlichting van de omgeving. We luisterde naar het aftellen en toen we eenmaal bij het 9-minuten pauzepunt kwamen wisten we dat we echt ergens heen gingen.
We voelden hoe de motoren getest werden en wachtte tot de motoren gestart werden. Toen voelde we een lichte trilling en begonnen zes seconden later onze stoelen hevig te trillen, een flinke schok en een hoop lawaai en werden we in onze stoelen gedrukt waar je iedereen altijd over hoort praten, en verlieten we het lanceerplatform.
De enige manier voor ons op het middendek te weten of we vertrokken waren de woorden van Fergie dat we voorbij de lanceertoren waren. Ik lag daar bezweet te wachten op wat er gebeuren ging. Toen de vastbrandstof raketten eenmaal afgeworpen werden werd het stiller en ging het wat soepeler.
Luisterend naar het bericht dat we voorbij het punt voor een eventuele terugkeer kwamen probeerde ik mij te herinneren wat ik tijdens de vorige lancering uit het raam zag op dat moment en vroeg ik me af waar we waren.
Net voordat de hoofdmotor werd uitgeschakeld kregen we een kracht van ongeveer 3G te verduren en leek het alsof ik meer druk op mijn borst voelde dan de vorige keer, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik al 3,5 uur op mijn rug lag en ik wat gevoelige plekken had waar de 3G-kracht op drukte. Het uitschakelen van de hoofdmotor gebeurt enkele ogenblikken na het voelen van de 3G kracht. Het ene ogenblik heb je moeite om de kracht de doorstaan en enkele seconde later zweef je in je stoel.
Het is belangrijk om langzaam te bewegen als je voor het eerst in de gewichtsloze omgeving bent. Je moet er aan wennen. Ik deed mijn handschoenen uit en paste mijn ruimtepak aan maar hield mijn gordel aan totdat ik alles onder controle had.
De eerste sensationele ervaring kreeg ik toen ik mijn stoel verliet en voor het eerst zweefde. Het voelde alsof niets mij tegenhield en ging ik omhoog tot aan het plafond en bleef daar. Mijn zenuwstelsel had nog niet door dat het zich in gewichtloze toestand bevond en stuurde verwarrende signalen.
We hadden het zeer druk op het middendek en was het bijna onmogelijk om een normale kracht van 1G te houden, iets wat wordt geadviseerd tijdens de eerste dag in de ruimte.
Ik zweefde van links naar rechts en van boven naar beneden, noem maar een positie en heb me daarin waarschijnlijk bevonden op een gegeven ogenblik. Het was heel moeilijk om mijn lichaam onder controle te krijgen en moest ik me heel langzaam bewegen toch gingen mijn benen en armen alle kanten op.
Het was een grote opluchting toen ik het ruimtepak uit kon trekken waarin het steeds warmer werd en was het een verkoeling toen het pak uit was. Tegen het eind van de dag wist mijn lichaam hoe het zich in gewichtloosheid moet gedragenen nam ik mijn plaats tegen het plafond weer in.
Tijdens het uitvoeren van ons werk op het middendek ontstaken Fergie en Eric de motoren en moesten we ons zelf schap zetten. Als de OMS motoren worden ontstoken geven ze een versnelling waarbij alles en iedereen tegen de wand van de shuttle word gedrukt.
Toen dat gebeurde zag ik al onze spullen richting de luchtsluis vliegen. Als de motoren aanstaan hoor je ze bulderen en schut de shuttle hevig heen en weer. Het is goed om dit van tevoren te weten want je weet niet wat je overkomt en kan nogal angstig overkomen. Van tijd tot tijd werden de motoren ontstoken en moesten we ons goed vasthouden.
We werkte enkele uren hard maar uiteindelijk hadden we de shuttle aangepast om in te wonen en werken. Toen was het tijd om de dag af te sluiten.
Uit het Dagboek van Sandra Magnus, Boordwerktuigkundige aanboord het Internationale ruimtestation als Expeditie 18 teamlid.
Met dank aan Sandra voor een kijkje in haar leven als astronaute.
|
|
|
|
Relevante artikelen::
Uitladen en uitrusten voor STS-135 bemanning.
Expeditie 18 en Charles Simonyi landen in Kazachstan
Bemanning ISS bereiden terugkeer voor
Bemanning STS-119 hartelijk welkom geheten (video)
"Touch Down", Spaceshuttle Discovery is weer thuis.
Discovery terug, Soyuz TMA-14 heen (video)
Padalka, Barratt en Simonyi met TMA-14 naar ISS
Afscheid en ontkoppelen Discovery STS-119
Eerste ruimtewandeling voor STS-119 bemanning
De laatste Amerikaanse zonnepanelen uitgeladen
|
|
Terug
|
|
|
NIEUW: 24/7 LIVE STREAM SPACE STATION WEBCAM
|
|