Om te zeggen dat de leden van het IJs team, officieel het Laatste Inspectie Team genaamd, 'Koel onder Stress' moeten zijn is nog zwak uitgedrukt. Als je weet dat je baan betekend dat de spaceshuttle, die klaarstaat voor de lancering, in minder dan twee uur volledig geïnspecteerd moet worden, is dat niet een 'Negen tot Vijf' baantje. Op het deursluit team en de astronauten na zijn zij de enige die dicht bij een spaceshuttle mogen komen die gereed voor de lancering staat.
De teamleden hebben een belangrijke en gevaarlijke taak bij het inspecteren van de spaceshuttle, externe tank en vastbrandstof raketmotoren, en moeten elk stuk ijs, afval of schade ontdekken die de spaceshuttle en haar bemanning in gevaar zou kunnen brengen na de lancering.
Ze volgen de productie van de shuttle, externe tank en motoren, en ontwikkelen ze een getraind oog voor problemen die zich tijdens de kritieke laatste uren op het lanceerplatform voor kunnen voordoen. Als het team iets vreemds ontdekt, "kunnen we onmiddellijk een beslissing nemen", zegt het hoofd van het inspectie team, Tom Ford.
Als teamleider, speelt Ford een belangrijke rol bij het coördineren van het team en geeft de resultaten direct door aan de lanceerdirecteur. Nog voordat het tanken begint is zijn lanceerdag al begonnen met het bespreken en beslissen over het beginnen met tanken van de raketbrandstof.
Op het ''ijs paneel'' in lanceerkamer 2 op het Kennedy Space Center Lanceer Controle Centrum, is Ford naast andere die nauwlettend de monitoren en camera's op het lanceerplatform naar de enorme oranje tank die gevuld wordt super koude vloeibare stikstof en vloeibare zuurstof, en speuren naar afwijkingen die een voorbode kunnen zijn van een probleem.
Als het tanken bijna voltooid is krijgt Tom Ford en zijn team het signaal om hun pakken aan te trekken en zichzelf gereed te maken voor een persoonlijke ontmoeting met de spaceshuttle op het lanceerplatform.
Als ze aangekleed zijn, verzamelen zij zich bij het grote Vehicle Assembly Building (VAB) om de laatste veiligheidsbespreking te krijgen Ze krijgen de laatste minuut-voor-minuut informatie die hun waarschuwt dat ze het lanceerplatform moeten verlaten in geval van nood. Elk teamlid heeft voor 10 minuten zuurstof bij zich en staat er een helikopter klaar voor de evacuatie.
Klaar voor actie, wachten zij op het commando van de NASA test directeur om naar het lanceerplatform te gaan. Tijdens één van de ingelaste lanceer pauzes op T-3 uur is het moment dat het team in actie komt. Als ze het teken krijgen kan het konvooi vertrekken, waaronder ook het team dat het luik sluit, en gaan ze langs de veiligheidswegversperringen naar het lanceerplatform.
Als het team op enkele kilometers van het platform rijd, zien ze de spaceshuttle zoals slechts weinige mensen dit kunnen zien. ''Het is zo fantastisch als we naar het platform rijden en we de shuttle met de dampende zuurstof wolken zien, dat is bijna onwerkelijk'' zegt Ford. ''Helemaal als het donker is en de shuttle door Xenon lampen verlicht wordt.''
Ze beginnen hun inspectie op een hoogte van bijna 80 meter. Met behulp van camera's, verrekijkers, infrarood kijkers en andere apparatuur beginnen ze met de buitenkant van de spaceshuttle en speuren naar ongewone ijsvorming die door het brandstof voor de drie hoofdmotoren wordt gevormt. Met infrarood sensors kijken ze naar ongewone temperaturen die kunnen wijzen op een probleem. Vanaf het hoogste punt kunnen ze ijs in het gebied onder de "beanie cap", een ventilatiekap dat tot de lancering aan de bovenkant van de externe tank de vloeibaar zuurstofdampen afzuigt, kijken. Als er ijs in dit gebied bevindt dan zal de lancering zeker worden afgeblazen omdat dat dit ijs naar beneden kan vallen en de spaceshuttle tijdens de vlucht kan raken.
Het team vervolgt methodisch van 65 meter, 60 meter naar 40 meter en overlegt met het lanceer controle team op elk niveau. De teamleden eindigen hun inspectie aan de voet van de spaceshuttle op de mobile lanceerplatform en gaan rond de vastbrandstof raket motoren en onder de externe tank en hoofd motoren.
Met een laatste rondgang langs de shuttle, en als alle teamleden het eens zijn over de bevindingen, stappen zijn weer in het busje en keren terug naar de lanceercontrole waar Ford verslag doet aan de lanceerdirecteur. Ongeveer tegelijkertijd dat zij terugrijden, nadert een ander team in oranje pakken het lanceerplatform. Ditmaal zijn het de astronauten die de lift nemen naar de ''Witte Kamer'' waar het afsluitteam de bemanning in de spaceshuttle zal helpen hun riemen vast te maken.
Terug bij lanceer Control keert Ford terug naar Lanceer Kamer 2 en volgt de laatste controles van de shuttle.
Dan komt het hoogtepunt, de hoofdmotoren worden gestart, de vastbrandstof motoren blazen en de spaceshuttle brult weg van het lanceerplatform. Hij staart naar de monitoren als de shuttle klimt, met verschillende kijkpunten, waaronder een nieuwe aanboord camera's die het scheiden van de motoren en de externe brandstoftank filmen.
Hij eindigt zijn 12-uurse werkdag met het bekijken van de eerste herhalingen van de lancering, iets wat hij blijft doen voor de volgende vijf dagen. ''Je voelt je iedere lancering weer geweldig'', zegt Ford.
Dit alles in één lanceerdag voor het ijsteam.
[ Bron: NASA ]
♦ Aangepast: plaatjes voor FireFox (Mozilla) hersteld.
|
RSS2.0 FEED
