Uiteindelijk rond 01:00 uur toch maar de tent opgezet. Het was pikkedonker en was het voor het eerst dat ik de tent heb opgezet maar na een kwartiertje stond hij dan toch zo goed en kwaad als het kan. Daarna toch nog redelijk kunnen slapen.

Ik stond redelijk dicht bij het vliegveld en was ik ruim op tijd om de spullen (fiets en trailer) in te pakken en was daar een uurtje mee bezig. Ditmaal vloog ik met Air France terug naar Miami en opnieuw. “O, de fiets moet mee?” Overleggen en wegen. Omdat ik toch moest betalen voor de fiets had ik wat meer spullen in de tas van de fiets gedaan, er was ruimte zat en kon ik de trailer makkelijker in de plunjezak krijgen. Toen woog de fietstas 37 kilogram. “Dat nemen we dus niet mee” zie de dame van Air France. “Ik laat hem toch echt niet hier staan,” zei ik toen. Het maximale gewicht mocht 32 kilo zijn dus oplossing, “Dan doe ik toch was spullen in de tas van de trailer” en het gewicht op precies 32 kilo gebracht en was het goed. Ik moest 50 euro bijbetalen, dus dat viel nog mee.

OK, eenmaal in Miami aangekomen moest ik wachten tot de volgende dag 07:00 voordat het vliegtuig vertrok en had ik weinig zin om voor die paar uurtjes een duur hotel te boeken dus heb ik de nacht op het vliegveld doorgebracht. Weinig geslapen, maar voldoende.

Nu zit ik dus in Orlando, opnieuw op het vliegveld te wachten tot morgen om naar Moskou te vertrekken. De reis hierheen was een hele belevenis. Tot nu toe heb ik voornamelijk met grote vliegtuigen gevlogen zoals de Airbus en werd ik ditmaal met een 12 persoon tweemotorig vliegtuig(je) naar Orlando gebracht. Het was vooral koud en lawaaierig. Geen stewardessen die een drankje komen brengen, alleen een uurtje vliegen. Op zich wel een ervaring zo'n vliegtuig en eenmaal in de lucht even wat kunnen dutten.

Ik zit nu dus opnieuw op het vliegtuig en heb Internet en het enige stopcontact waar een bank voorstaat kunnen vinden, vandaar dat ik dit artikel kan posten. Morgen (vrijdag) vertrek ik om 07:30 uur naar Chicago en heb vandaar een vlucht naar Moskou en zou daar zaterdag om ongeveer 12:30 uur aankomen en hopelijk gaat het soepel bij de grens en bagage want moet ik nog ruim 40 kilometer fietsen naar het Rode Plein in Moskou waar het hotel vlakbij ligt.

Daar blijf ik drie dagen en begin het laatste en zwaarste gedeelte van de ruimte(vaart) reis. Twee dagen met de trein naar Kazalinsk (100 km van Baikunoer) en dan op de fiets de Russische militaire zone van Kazachstan in. De stad Baikunoer zal ik waarschijnlijk wel bereiken maar of ik ook het lanceer terrein zal zien is een kwestie van heel veel geluk en doorzettingsvermogen.

Tot zover weer deze update vanaf het vliegveld van Orlando, tot gauw.

Jeroen Wouda