Als je naar Amerika vliegt kom je (meestal) over de Labrador zee, een fascinerend stukje landschap bij Newfoundland. Je ziet vanuit het vliegtuigraam een patroon van kleine eilandjes die op de vlekken van een labrador lijken (heeft de hond de de naam van de eilanden of andersom?) voor zover het oog reikt. Daar (Newfoundlander) zal ik zeker nog een keer naar toe gaan om het eens van de grond te bekijken.

Ik landde in Newark (New York) en had anderhalf uur de tijd om over te stappen op het volgende vliegtuig naar Orlando. Even tijd om te eten dus. Een half uur voor tijd ging terug naar de Gate om het volgende vliegtuig te nemen. Daar stond dus ineens een enorme rij mensen voor de ingang van de gate en zou dat misschien wel drie uur gaan duren voordat ik eindelijk bij de gate zou zijn. Er was gelukkig ook nog een tweede rij die sneller leek te gaan en stond ik tien minuten voor vertrek bij de gate voor het vliegtuig naar Orlando.

Maar helaas, het vliegtuig stond bij een andere gate dan aangegeven was op de instapkaart, en voor degene die het vliegveld van Newark kennen, dat is groot, ik bedoel heel groot. En laat het vliegtuig nu net aan de andere kant van het vliegveld vertrekken dus, rennen, rennen, rennen en stond ik bijna volledig uitgeput 15 minuten te laat bij de juiste gate.

Ik werd gelukkig wel gelijk omgeboekt naar de eerstvolgende vlucht die 1,5 uur later zou vertrekken en als ik geluk had mocht ik daarmee mee (stand-by). En dat geluk had ik dus en kwam anderhalfuur later aan dan gepland. Daar de fiets en kar in elkaar geschroefd en gelijk de eerste Amerikaanse fans van space.cweb.nl. Ze vonden het prachtig die fiets en BOB en ondanks dat ik heb gezegd dat het een Nederlandstalige website is wilde ze toch heel graag het adres van de website hebben en moet ik zelf de eerste handtekeningen uitdelen.

Ik ben nu dus bijna als 24 uur wakker, ook om gelijk aan de Amerikaanse tijd te wennen. Morgen is het eerste fietsritje over de Amerikaanse Highway's en zullen de Amerikanen niet weten wat ze zien. Hier laat ik het weer bij en hoop mogen weer terug te zijn met de eerste berichten uit Titusville, het hart van de Amerikaanse ruimtevaart. Vannacht slaap ik in ieder geval als een koning in het bed van 2 meter breed en twee meter lang in een hele ruimte kamer.